ziekenhuizen in istrie

  • mo

    Hallo,

    Wij gaan in july 3 weken naar istrie porec maar nu is mijn vraag hoe is het daar mbt de ziekenhuizen je gaat er natuurlijk nooit vanuit maar stel je voor dat er toch iets gebeurd waar moeten wij dan op rekenen kun je het vergelijken met de nederlandse ziekenhuizen?

    groeten Mo

  • Robert

    Het hangt er een beetje van af in welk ziekenhuis je terecht komt. De meesten zien er wat verwaarloosd uit en op het eerste gezicht zou je er niet misschien behandeld willen worden, maar de medische kennis is vrij goed en men heeft de beschikking over moderne instrumenten.

    Maak je dus maar niet al te veel zorgen. Natuurlijk wel handig om een goede verzekering te hebben.

  • MariaR

    Inderdaad zien de ziekenhuizen er niet op z'n best uit.

    Oude bedden, een infuus hangt aan een houten stok, het eten is niet om over naar huis te schrijven.

    Maar de kennis en kunde is meer dan goed, soms zelfs beter dan hier.

    De zoon van onze vrienden heeft de ziekte van Crohn, en heeft daar in het ziekenhuis de nieuwste medicijnen gekregen.

    Ook de verdere behandeling was perfect.

    Zelf ben ik er eens naar de tandarts geweest, ik ging met angst en beven.

    Maar het was boven verwachting, van buiten zag het er niet uit maar van binnen was het superdeluxe, hypermodern van de nieuwste snufjes voorzien.

    Ik heb soms echt de indruk dat we hier achterop geraken.

  • Lipik

    Zoals MariaR en Robert terecht opmerken : de medische kennis is er zeer goed, de muren kunnen soms wat verf gebruiken. En vooral : neem een goede reisverzekering. Zelfs met de beste medische verzorging, lig je in zulke gevallen het liefst in een Nederlands/Vlaams ziekenhuis dicht bij je familie. En niet alle verpleegsters spreken Engels of Duits, laat staan Nederlands… En repatrieren naar huis met een prive-jet kost je minstens 15000 euro…

  • Norbert

    In Istrië zelf hebben we maar heel weinig ziekenhuizen, sterker nog, ik ken er maar 1.

    In vrijwel alle dorpjes is iets van een eerste hulp, maar je wordt doorgaans voor het minste geringste doorgestuurd naar Pula.

    Een ambulance rijdt ook immer naar Pula, niet naar Porec, Rovinj of Umag, dus het kan soms wel even duren eerdat je in een ziekenhuis bent.

    De apparatuur is over het algemeen oud, maar de artsen op zich zijn, voor zover mij bekend, goed opgeleid en weten wat ze doen, dus daar hoef je je geen zorgen over te maken. Nadeel is natuurlijk wel dat ze, door die oude apparatuur, niet altijd kunnen behandelen zoals je wellicht in Nederland gewend bent.

    Het liggen in het ziekenhuis op zich is daarentegen iets wat je maar beter kunt vermijden. Vaak is het nog dat je je eigen eten en drinken mee moet nemen en zaken als enige luxe (radio, televisie, bedlampje, badkamer of toilet bij de kamer etc) kun je helemaal vergeten. De kamers zijn kaal, vaak ook zonder gordijnen, zeker geen air conditioning en verplegend personeel zie je zelden. De patient is dus echt op de familie aangewezen.

    Er zijn wel wat privé klinieken, de meeste in Rijeka en omstreken, maar of je dit weer terug krijgt van de verzekering is nog maar de vraag.

    Ik heb voor mezelf al besloten dat ik nooit en te nimmer hier in een ziekenhuis wil liggen, ik laat me wel naar Italië brengen. Is ook geen Nederland, maar nog steeds stukken beter dan wat er hier beschikbaar is.

  • Carla

    Helaas kan ik het relaas van Norbert alleen maar beamen. Ben daar door de jaren heen reeds ontelbare keren in diverse ziekenhuizen geweest, zowel in Rijeka als in Split. Dit zowel voor mijzelf, diverse gezinsleden als familieleden. Het gebeurde zelfs dat ik drie familieleden tegelijkertijd te bezoeken had.

    Binnen ziet alles er aftands en, nog erger, vies en onhygiënisch uit. Dat je er weinig verplegend personeel te zien krijgt, is ergens nog een geluk. Over het algemeen is het verplegend personeel onvriendelijk om niet te zeggen ronduit onbeschoft. Gelukkig ‘fietst’ er zo nu en dan een positieve uitzondering tussendoor. Het is niet zo dat de patiënten in de ziekenhuizen niet voorzien worden van maaltijden, maar zelfs de Kroaten vinden het niet om te vr..en. Daarom sleept de familie dus altijd eten en drinken mee tijdens de bezoekuren. Wat helaas ook tot gevolg heeft dat de patiënt van alles krijgt wat hij/zij op dat moment absoluut niet mag nuttigen. De laatste jaren moesten we tot mijn verbijstering zelfs zelf voor verbandmiddelen, diverse medicijnen en toiletpapier zorgen, omdat het ziekenhuis er gewoonweg niet over beschikte.

    Helaas ben ikzelf een frequent ziekenhuisbezoekster, maar ik heb mijn man bezworen mij daar nooit op te laten nemen. Ik zou nog liever kruipend terug gaan naar Nederland, dan mij daar op te laten nemen. Het laatste heb ik daar dus ook al een keer geweigerd. Nu verkeer ik nog in de gelukkige omstandigheid dat ik daar diverse specialisten tot mijn familie- en vriendenkring mag rekenen. Wanneer die zelfs zeggen: “Wees maar blij dat je in Nederland woont!” Dan zegt dat toch al alles.

  • Tes

    Ook ik heb een keer een ziekenhuis van binnen mogen bewonderen, dit was in Zadar. Gelukkig ging ik mee om te tolken en was ik er niet voor mezelf. Alle artsen spreken er over het algemeen prima Engels wat de communicatie stukken makkelijker maakt en waren reuze beleefd en vriendelijk. Maar helaas was dat bezoek voor mij wel reden om mijn gezinsleden en mijzelf te laten inenten tegen DTP, Hepatitus A en B. Wat ik daar gezien heb…. BRRRR! Dus nee als het even kan laat ik een opname/ behandeling daar liever achterwege maar ontkom ik er toch niet aan (***ik klop heel hard af***)

    dan ben ik in elk geval nog enigzins beschermd.

  • Robert

    Nou ik weet niet wat voor behandelingen je hebt gekregen, maar ik ben inmiddels zelf een aantal keer patient geweest en ook zeer vaak op bezoek geweest in Rijeka en ik moet zeggen dat ik met ultramoderne apparatuur ben behandeld en deze ook bij anderen heb gezien (o.a. intensive care, longafdeling).

    Verder ziet het er oud uit, maar vies is het zeker niet. Ze zijn ook continu aan het reinigen. Ook is men zeer streng bij het toelaten van bezoek op bepaalde afdelingen.

    M.b.t. het personeel moet ik je gelijk geven. Die zijn vrijwel altijd extreem onbeschoft en dan maakt het niet uit of je Kroatisch spreekt of iets anders. Overigens zie ik ze wel erg vaak, maar helaas alleen om mij tegen te houden wanneer ik iemand wil bezoeken.

    Misschien een troost voor je dat ze bezig zijn een nieuw ziekenhuis te bouwen in Rijeka.

  • Guy

    Weinig privacy.Ongeinteresseerd verplegend personeel(hard werken en weinig verdienen}Slecht eten.Als men aan een buitenlander iets meer aandacht besteedt

    zien de overige patienten dat vlug als discriminatie.Wel vakbekwame artsen.Lovran staat bekend voor zijn heupprothesen.Nog steeds kan geld wonderen doen.Mijn ervaringen van een 5 daagse opname na een zwaar auto-ongeval in het zh. van Zadar in 1985 zal ik maar niet vertellen.Hopelijk is het nu iets beter.Ben er een paar jaar terug nog eens geweest voor een ECG en dat verliep vlekkeloos.

  • Carla

    Je hebt gelijk! Ik had duidelijker en vollediger moeten zijn. Het ziekenhuis in Rijeka is inderdaad oud, maar niet vies en/of onhygiënisch. Dat laatste is van toepassing op Split en met name het ziekenhuis Firule. Je hebt in Split namelijk twee ziekenhuizen, t.w. Krizine en Firule, die niet ver van elkaar liggen. Het één noch het ander is geweldig, maar Firule spant de kroon… in negatieve zin dan. Ook de apparatuur laat daar veel te wensen over… geen financiële middelen. Daar kun je je ook al alles bij voorstellen wanneer je zelf voor verbandmiddelen, diverse medicijnen (ook van toepassing op Krizine) en toiletpapier moet zorgen. Het was niet alleen zo dat wij zelf voor verbandmiddelen moesten zorgen, maar we moesten telkens ook nog het geamputeerde been van onze oom verschonen en verbinden, omdat het verplegend personeel daar geen tijd voor had. Ze beschikken er ook over slechts één MRI, die echter de laatste jaren regelmatig buiten dienst was, zodat de patiënten helemaal naar Zadar of zelfs Zagreb verwezen werden. Goran Ivanisevic heeft al een keer een flinke donatie gedaan, maar, zoals wij zeggen: het is een druppel op een gloeiende plaat. De ziekenhuizen in Zagreb daarentegen zijn tegenwoordig wel goed voorzien. Inmiddels hebben ze daar ook de beschikking over bijv. een Gamma Knife. Na het drama met de omgekomen brandweerlieden is men nu ook begonnen met het kweken van donorhuid, want ook dat deed men nog niet in Kroatië. Ik ken daar enkele zeer kundige artsen, maar wanneer die niet de noodzakelijke middelen tot hun beschikking hebben, staan ze helaas met hun rug tegen de muur.