We hebben in de loop der jaren drie keer bij particulieren gelogeerd (aan de kust) met de nodige problemen.
* Een kamer/studio bij particulieren (geen Kroaten): een drempel waar je over moest (dus geen trap) van zo'n 10 cm hoog. Kon m'n echtgenote in het geheel niet alleen nemen met de rolstoel. Een oud gerestaureerd huis en de kamer had binnen een heel oneffen natuurstenen vloer. Het waren bijna de kasseien van onze Vlaamse voorjaarskoersen. Gelukkig was het maar voor twee nachten en nog een groter geluk waren de eigenaren zalige mensen om bij te verblijven.
* Een nieuwbouw villa met een toegangstrap van toch bijna 15 cm. Dus voor m'n echtgenote alleen ook niet doenbaar. Gelukkig hebben we altijd 2 rolstoelen mee. De gewone manuele bleef (meestal) op de trap en de elektrische bleven beneden. Kon ze overstappen van de ene naar de andere. Een oplossing maar toch niet echt ideaal. Maar hier ook weer een geluk dat het fijne Nederlands pratende Kroaten waren. Een badkamerdeur die veel te smal was.
* Een appartement van zo'n 10 jaar oud van Belgische eigenaars. Ook hier een stoeprand van zo'n 10 cm. Binnen volledig traploos maar ook hier een badkamerdeur die véél te smal was. De badkamer op zich was echter ruim genoeg en het had ook mogelijk geweest bij de bouw die deur breder te maken. Opgelost door een plastic tuinstoel binnen in de badkamer te zetten vanop welke stoel m'n echtgenote naar het toilet kon “overstappen” en kon schuiven en wippen naar de wastafel. Maar het uitzicht maakte veel goed.
Sinds 2004 komen we ook in Slavonie bij vrienden voor één of meerdere nachten. Daar tussen elke plaats een houten drempeltje van zo'n 3cm hoog, een te smalle badkamerdeur en 5 trappen om binnen te geraken. ‘t Is wel een nieuwbouw maar ’t is dus een particuliere woning die niet gebruikt wordt voor toeristen. We zijn er als vrienden en daar maakt de gastvrijheid veel goed. Maar mijn echtgenote kan er zich dus ook niet zelfstandig behelpen.
Ook op twee plaatsen nabij Plitvice hadden we toegankelijkheidsproblemen. Op de eerste plaats twee treden om op het terras te komen, houten drempeltjes aan voordeur, slaapkamer en badkamer (hier de deur wel breed genoeg) en twee grote treden naar de eethoek. Het jaar nadien ook een toegang 3 treden hoog maar binnen geen problemen. Maar een geluk dat we op beide plaatsen maar twee nachten verbleven hebben. Die hoten drempeltjes zijn lastig maar wel doenbaar, die hogere treden niet want dan is mijn echtgenote altijd op mij aangewezen. En aangezien Plitvice voor haar ook niet doenbaar is zit ze dan zo'n beetje vast op de kamer terwijl ik naar de meren ben. Gelukkig hebben we dit twee keer op de heenreis gedaan en heeft ze de dag gebruikt om bij te slapen van de reis. De tweede keer was het trouwens barslecht weer. En het bezoekje 's avonds bij Janni maakte ook hier weer veel goed (maar ook daar is ze aangewezen op hulp van mij).
't Jaar nadien hebben we ons op het vakantiesalon in Antwerpen dan maar een (tweedehands) vouwwagen gekocht. De elektrische rolstoel kan omhoog zodat instappen géén probleem is en de campings die we sindsdien bezochten hebben allemaal meer dan aangepast sanitair. Maar daar letten we ook wel op als we onze reis plannen.
Let wel: we hebben er geen frustraties over, hoor! We zoeken wat eventueel wel toegankelijk is.